2 ژانویه 2024- محققان در قدم نهایی برای تولید انسولین در سلول های بنیادی پانکراس و جایگزینی نیاز به تزریق منظم انسولین، هستند.

محققان موسسه قلب و دیابت Baker در مقاله ای که درSignal Transduction and Targeted Therapy  منتشر شده است، نشان دادند که سلول های بتای تازه ساخته شده از سلولهای بنیادی می توانند به گلوکز پاسخ دهند و پس از تحریک با دو داروی تایید شده توسط سازمان غذا و داروی ایالات متحده در کمتر از 48 ساعت، انسولین تولید کنند.

علاوه بر این، آنها تأیید کردند که این مسیر بیدار کردن سلول های تولید کننده انسولین در گروه های سنی 7 تا 61 سال قابل دوام است که بینش های بسیار مهمی را در مورد مکانیسم های زیربنایی بازسازی سلول های بتا ارائه می دهد.

تیمی به سرپرستی پروفسور سام ال اوستا با استفاده از سلول های پانکراس مشتق شده از اهداکنندگان دیابتی نوع 1 کودک و بزرگسال و از یک فرد غیر دیابتی نشان دادند که چگونه سلول های تولید کننده ی انسولین که در افراد مبتلا به دیابت نوع 1 تخریب شده اند، می توانند بازسازی شوند و به سلول‌هایی تبدیل گردند که گلوکز را حس می کنند و متناسب با آن انسولین ترشح می کنند.

در این مطالعه جدید توسط تیم اپی ژنتیک انسانی، آنها نشان دادند که مهارکننده‌های مولکولی کوچکی که در حال حاضر برای سرطان‌های نادر مورد استفاده قرار می‌گیرند و توسطFDA ایالات متحده تایید شده‌اند، می‌توانند به سرعت تولید انسولین را به سلول‌های پانکراس تخریب شده توسط دیابت بازگردانند.

گزینه های دارویی فعلی برای درمان دیابت به کنترل سطح گلوکز خون کمک می کنند، اما از تخریب سلول های ترشح کننده انسولین جلوگیری نمی کند یا تخریب را متوقف یا معکوس نمی کنند.

رویکرد درمانی جدید این پتانسیل را دارد که با تسهیل تولید انسولین پاسخگو به گلوکز، از سلول های بتای باقی مانده در پانکراس بیمار، تبدیل به اولین درمان اصلاح کننده بیماری برای دیابت نوع 1 شود، در نتیجه افراد مبتلا به دیابت را قادر می سازد به طور بالقوه به استقلال از تزریق انسولین شبانه روزی دست یابند.

این درمان اصلاح کننده ی بیماری همچنین یک راه حل امیدوارکننده برای تعداد قابل توجهی از افراد مبتلا به دیابت نوع 2 وابسته به انسولین است، که 30 درصد از مبتلایان به دیابت نوع 2 را تشکیل می دهند.

توسعه درمان‌های دارویی جدید با هدف بازگرداندن عملکرد پانکراس راهی برای رسیدگی به واقعیت آشکار کمبود اعضای اهداکننده است.

پروفسور ال اوستا گفت: «ما این رویکرد احیاکننده را پیشرفت مهمی در جهت توسعه بالینی می‌دانیم. تاکنون، فرآیند بازسازی تصادفی بوده و تأیید نشده است، مهم‌تر از آن، مکانیسم‌های اپی ژنتیکی حاکم بر چنین بازسازیهایی در انسان‌ها به خوبی شناخته نشده است».

این تحقیق نشان می دهد که 48 ساعت تحریک با مهارکننده های مولکولی کوچک برای بازگرداندن تولید انسولین به سلول های آسیب دیده ی پانکراس، کافی است.

دکتر کیث الحسنی، محقق ارشد JDRF، گفت: گام بعدی بررسی این رویکرد احیاکننده جدید در یک مدل پیش بالینی است. هدف این است که این مهارکننده ها را به عنوان داروهایی برای بازگرداندن قدرت تولید انسولین به افراد مبتلا به دیابت استفاده کنیم.

با پیشرفت کار، نیاز به ترجمه ی سریع نیز افزایش می یابد. بیش از 530 میلیون بزرگسال مبتلا به دیابت هستند که انتظار می رود این تعداد تا سال 2030 به 643 میلیون نفر برسد.

* با توجه به اهمیت این پیشرفت هیجان انگیز، علیرغم انتشار آن در روز گذشته با جزئیات کمتر در بخش تازه های سایت دیابت طبرستان، امروز این خبر را با جزئیات بیشتر مجدداً منتشر کردیم.

منبع:

https://medicalxpress.com/news/2024-01-ultimate-quest-regenerate-insulin-pancreatic.html